‘n Buitengewone Spanbou: Hande vat met Samaritan's Feet
Deur Annemay SchadeInterskole is daardie tyd van die jaar waar elke leerder se fokus op skooltrots gerig is en hul visie na die buitewêreld begrens is. Al wat jy lééf is jou skool, geesvang en die in dril van spelpatrone. Dit kom nooit eers in jou gedagtes dat jy jouself in lugbel bevind wat só ver verwyder is van ander se realiteit nie.
Die tweede hokkiespan van HMS het egter, en ek dink dit is ‘n eerste, ons spanbousessie gebruik om uit te reik na ander. Ons het hande gevat met Samaritan’s Feet. Ons het eerder as klets en pizza eet, ons brose menslikheid ontdek deur, deur ons interskole wedstryd en liefde vir die sport, liefde aan ander te bewys. Ons is na die Ikamva Foundation in Mbekweni waar ons as deel van die Samaritan’s Feet Projek en Goals fo Life ‘n klein verskilletjie probeer maak het in die lewens van kinders wat in hierdie wintermaande nie die voorreg het om warm sokkies en skoene aan hul voete te dra nie.
Gewapen met handskoene, wet wipes, splinternuwe pare sokkies en skoene het ons, ons troepe ingespan om 'n verskil te maak. Ons het een-tot-een tyd met mense spandeer wat ons andersins nie sou ontmoet nie. Ons het klein Ominathi wat skaars 5 maande oud is ontmoet en gesels met Tannie Ester wat al in haar sprankelende sestigs is. Ons het hul voete gewas, nes Jesus destyds sy dissipels se voete gewas het, en elkeen het 'n splinternuwe paar sokkies ontvang. Dit was egter vir ons ervaring van diepe nederigheid en diens. Hul stories, die kinders se drome vir hul toekoms en die saamlag het ons in daardie oomblik saamgebind en ons opnuut met hoop gevul vir ‘n toekoms sonder grens.
Die kinderlike opgewondenheid oor ballonne, kolwyntjies en drukkies uitdeel het ons weereens laat besef in watter bevoorregte posisie ons is. Nitida het kolwyntjies aan jubelende kinders uitgedeel, Tatum het kinders op haar rug geabba, Lana het spesialiseer in drukkies uitdeel, Minke was ‘n uitmuntende voet masseerder. Hierdie is die goudwerd oomblikke wat slegs kan ervaar word indien daar gewaag word om ‘n selflose ervaring te hê en ander te ontmoet waar hulle is. Hierdie uur, hierdie sestig minute het beide ons en hul lewens geraak.Hierdie buitengewone spanbou het ons span op ‘n unieke manier saamgebind. Dit het ons bewus gemaak van die lugbel waarin ons leef. Ons diep nederig en dankbaar gemaak vir die voorregte wat ons geniet. Dit het my egter met die wesensvraag gelaat, "waarom word om ander te dien nie as 'n daaglikse gewoonte gekweek nie?"
Ondersteun asseblief die Goals of Life en Samaritan Feet Projek waaraan HMS Paarl deelneem. Klik op die onderstaande skakel en maak 'n verskil.
Comments
Post a Comment