Skip to main content

‘n Buitengewone Spanbou: Hande vat met Samaritan's Feet

‘n Buitengewone Spanbou: Hande vat met Samaritan's Feet

Deur Annemay Schade

Interskole is daardie tyd van die jaar waar elke leerder se fokus op skooltrots gerig is en hul visie na die buitewêreld begrens is. Al wat jy lééf is jou skool, geesvang en die in dril van spelpatrone. Dit kom nooit eers in jou gedagtes dat jy jouself in lugbel bevind wat só ver verwyder is van ander se realiteit nie. 

Die tweede hokkiespan van HMS het egter, en ek dink dit is ‘n eerste, ons spanbousessie gebruik om uit te reik na ander. Ons het hande gevat met Samaritan’s Feet.  Ons het eerder as klets en pizza eet, ons brose menslikheid ontdek deur, deur ons interskole wedstryd en liefde vir die sport, liefde aan ander te bewys. Ons is na die Ikamva Foundation in Mbekweni waar ons as deel van die Samaritan’s Feet Projek en Goals fo Life ‘n klein verskilletjie probeer maak het in die lewens van kinders wat in hierdie wintermaande nie die voorreg het om warm sokkies en skoene aan hul voete te dra nie.

Gewapen met handskoene, wet wipes, splinternuwe pare sokkies en skoene het ons, ons troepe ingespan om 'n verskil te maak. Ons het een-tot-een tyd met mense spandeer wat ons andersins nie sou ontmoet nie. Ons het klein Ominathi wat skaars 5 maande oud is ontmoet en gesels met Tannie Ester wat al in haar sprankelende sestigs is.  Ons het hul voete gewas, nes Jesus destyds sy dissipels se voete gewas het, en elkeen het 'n splinternuwe paar sokkies ontvang.  Dit was egter vir ons ervaring van diepe nederigheid en diens. Hul stories, die kinders se drome vir hul toekoms en die saamlag het ons in daardie oomblik saamgebind en ons opnuut met hoop gevul vir ‘n toekoms sonder grens. 

Die kinderlike opgewondenheid oor ballonne, kolwyntjies en drukkies uitdeel het ons weereens laat besef in watter bevoorregte posisie ons is. Nitida het kolwyntjies aan jubelende kinders uitgedeel, Tatum het kinders op haar rug geabba, Lana het spesialiseer in drukkies uitdeel, Minke was ‘n uitmuntende voet masseerder. Hierdie is  die goudwerd oomblikke wat slegs kan ervaar word indien daar gewaag word om ‘n selflose ervaring te hê en ander te ontmoet waar hulle is. Hierdie uur, hierdie sestig minute het beide ons en hul lewens geraak.

Hierdie buitengewone spanbou het ons span op ‘n unieke manier saamgebind. Dit het ons bewus gemaak van die lugbel waarin ons leef. Ons diep nederig en dankbaar gemaak vir die voorregte wat ons geniet. Dit het my egter met die wesensvraag gelaat, "waarom word om ander te dien nie as 'n daaglikse gewoonte gekweek nie?"



Ondersteun asseblief die Goals of Life en Samaritan Feet Projek waaraan HMS Paarl deelneem. Klik op die onderstaande skakel en maak 'n verskil.




Labels

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular Posts

Kom-kom, kom staan nader. Laat ons bietjie hokkie praat!

  Kom-kom, kom staan nader. Laat ons bietjie hokkie praat! Sjoe! Ek is opgewonde oor die o.18 A hokkiewedstryd. ‘n Jong span en ‘n nuwe jaar. Hulle ken nie vrees nie en hulle speel vir mekaar. Dit is wat almal sê van hierdie spannetjie. Hierdie spannetjie het ‘n goeie jaar gehad en hulle moes deurgaans vegtersgees wys vanaf hul toernooi vroeër vanjaar by St Mary’s in Pretoria. In elke wedstryd teen elke top gerangeerde span het hulle ons verras. Hulle kan nie in ‘n blik gedruk word nie.  Kom ons wees eerlik dat in die Paarl wil mense graag HMS hokkie in ‘n blik druk en ons weet dat die volgende twee dae se hokkie wedstryde ‘n Dawid en Goliat storie is. Dit is ‘n geval van “we see your one Astro and we raise you two.” Geen oorwinning gaan vir ons gegee word nie. Die oorwinning wat ons o.18 A’s vroeër vanjaar oor Gim gekry het, is ‘n gelukkige herinnering om te hê, maar dit kan op ons boemerang. Ons sit nou met die spreekwoordelike gekwesde bul wat reg is vir ons en ons graag sa...
Post a Comment
Read more

Ode to our Matrics of '23 - The Final Countdown

Ode to our Matrics of '23 - The Final Countdown   by Hannah Malan As the Matrics are approaching the final countdown of their high school years, they are grabbing the bull by the horns by taking every opportunity that comes their way. A group of friends created a netball team on the first of August to play Interschools on the fourth of August. Most of the team had not played netball since primary school and joined the team for the fun of it. They asked one of their friends, who unfortunately cannot play netball anymore, to coach their last-minute team. Zemke Lombard coached one practice before the team was ready to play. The team played with enthusiasm and passion a week after they were formed. They achieved a surprisingly near loss against the Paarl Gymnasium u.19D team. There are many Matrics who partook in both netball and hockey this year to experience the full Interschools feeling for the last time. The countdown on their final year of high school keeps ticking yet they are fi...
Post a Comment
Read more

Interview with Kyla Dames, the first team netball captain:

  Interview with Kyla Dames, the first team netball captain:  by Karla Joubert Some describe her as the best player they have seen in a long time. Others say she plays effortlessly and it is as if she simply plucks the ball out of the air. Where others rush she simply moves with time distributing the ball to all her teammates. She is of course Kyla Dames.  We asked Kyla some questions that we are sure our readers are burning to know, as well as offering some of her advice and expectations for what lies ahead regarding the upcoming interschools game.  Karla : What role do you play as captain? Kyla : I don't feel as if I play a specific role. I rather offer support to my team and try to bring out the best in them.  Karla : What makes netball such a special sport to you ? Kyla : Netball is very special. The sport itself is really amazing and a good netball game is definitely one of the best games to watch. Netbal allowed me to meet so many people and form some of m...
Post a Comment
Read more